Μήπως ο στρατός είναι η μόνη λύση

Ό κίνδυνος της χρεοκοπίας είναι ορατός όσο ποτέ.Σχεδόν όλοι οι κοινοβουλευτικοί παράγοντες μιλούν για απαξίωση της πολιτικής.Η κάθοδος των τεθωρακισμένων σε κεντρικούς δρόμους της Αθήνας,ίσως πάψει να είναι μια νοσταλγική σκέψη κάποιων φανατικών και να γίνει ένα σύμβολο ισχύος της πολιτείας και σιγουρίας για το μέλλον της Ελλάδας,ενάντια στην αταξία και την αστάθεια μιας εποχής που χαρακτηρίζεται ως το τέλος της μεταπολίτευσης.Την περίοδο της επταετίας η δραχμή ήταν σταθερό νόμισμα,το δημόσιο χρέος πολύ χαμηλό και η βαριά βιομηχανία σε άνθιση.Η φωνή της λαικής συνείδησης αγωνιά για έναν ηγέτη με στιβαρό χέρι και πατριωτικό πνεύμα που θα βάλει το εθνικό συμφέρον πάνω απο τον εαυτό του.Ο στρατός έχει παράδοση στην δημιουργία ηγετών και στην παραγωγή πολιτικής σκέψης.Οι διαχειριστές πολιτικοί έχουν ξεπεραστεί απο τα γεγονότα.Απέτυχαν.Μήπως έχει έρθει η ώρα για ένα νέο μοντέλο διακυβέρνησης με δεσπόζουσα την επιρροή και την λογική του στρατού.Μεγάλα τμήματα του λαού είναι πιθανόν να προτιμήσουν μια αυταρχική ειλικρίνεια και μια αυστηρότητα,παρά την κοινοβουλευτική υποκρισία ,που όσο περνάει ο καιρός γίνονται πιο φανερά τα σάπια κομμάτια της,με το ξεπούλημα των σημαντικότερων εταιρειών της Ελλάδας σε ξένους και με τον υπερμετρο κρατικό δανεισμού ο οποιός καταλήγει στα χέρια της οικονομικής ολιγαρχίας.Αυτή έχει απογοητεύσει και έχει δημιουργήσει πολλούς εχθρούς στον λαό λόγω της κλεπτοκρατίας που την διακρίνει.Αυτή η κορπορατιστική ελίτ είναι υπεύθυνη για την κρίση και κερδίζει απο αυτην.Οι τράπεζες ξεζούμισαν την ελληνικη οικονομία και την ελληνική ρευστότητα την τελευταία δεκαετία δημιουργώντας το παράδοξο,να εμφανίζουν υπερκέρδη ενώ η υπόλοιπη οικονομία είναι σε ύφεση και ταυτόχρονα να ζητούν κρατική ενίσχυση και κρατικές εγγυησεις.Μήπως έχει έρθει η ώρα ο στρατός με την ασκητική του φύση να παίξει πιό ενεργό ρόλο στην πολιτική κατάσταση της Ελλάδας.Μια αλλαγή του συντάγματος απο την αναθεωρητική Βουλή,προς αυτήν την κατεύθυνση θα δώσει ελπίδα στους Ελληνες,αφού ο στρατός βρίσκεται ψηλά στην εμπιστοσύνη του κόσμου ενώ τα δυό μεγάλα πολιτικά κόμματα έχουν φτάσει στο ναδίρ της δημοτικότητάς τους.