Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

Τα εργατικά συνδικάτα και το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα χαμηλού κόστους

Η μόνη διέξοδος απο το μνημόνιο και την χρεοκοπία είναι η εφαρμογή μιάς οικονομικής πολιτικής χαμηλού κόστους βιομηχανικής παραγωγής.Οι συστάσεις του ΔΝΤ είναι σωστές αρκεί να συνδιαστούν με την επιχειρηματική δημιουργικότητα.Η μείωση του εργατικού κόστους είναι μια ορθή λύση.Ο κίνδυνος της χρεοκοπίας της Ελλάδος,υπάρχει γιατί κανείς πολιτικός δεν είπε αντιδημοφιλείς αλήθειες.Η ανάπτυξη της εγχώριας βιομηχανίας ως ιδέα έγινε σχεδόν αποκρουστική για τα εργατικά σωματεία,το ΠΑΣΟΚ και την Αριστερά.Γιατί αυτό θα σήμαινε οτι οι εργάτες θα έπρεπε να δουλέψουν κλατι το οποίο σύμφωνα με την κομμουνιστική-σοσαλιστική λογική είναι κακό για τον ίδιο τον εργάτη.Αλλωστε ο μέσος Ελληνας δεν θέλει να είναι βιομηχανικός εργάτης αλλά διοικητικός υπάλληλος,λατα προτίμηση στον Δημόσιο τομέα.Δεν υπολόγισαν όμως το τελικό αποτέλεσμα που είναι η υπερχρέωση της δημόσιας βιομηχανίας,όπως της ΛΑΡΚΟ και του ΟΣΕ,την υπερχρέωση του δημόσιου τομέα,γεγονότα που οδηγούν στην αναγκαστική ανεργία και φτώχεια για τον απλό εργαζόμενο που τα συνδικάτα θέλουν να προστατεύσουν.
Οι σύγχρονοι νόμοι της οικονομικής επιστήμης λένε οτι υπάρχει μόνο ένας τρόπος να δοθούν κίνητρα για επενδύσεις στην βιομηχανία και αυτός είναι η μείωση του κόστους της παραγωγικής διαδικασίας.Εντέλει ορόλος του καθενός στην κοινωνία πρέπει να είναι ξεκάθαρος.Πιθανώς να οδηγηθούμε σε μια Αμερικανικού τύπου κοινωνική διαστρωμάτωση ,με μια αναπόφευκτη κυριαρχία του κεφαλαίου και της δύναμής του.Η Αριστερά στην Ελλάδα συνεχίζει την ταξική της πάλη.Το αντίθετο αποτέλεσμα αν νικήσει θα είναι η ανρχία ως το αντίθετο της τάξης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου